Wakacje Paranormalne

Może nie objechałam naszego globu wzdłuż czy wszerz, nie zwiedziłam Kazachstanu czy Kambodży, 

nie wybrałam się też na biegun, ale w pewnych momentach czułam przyjemny dreszczyk przygody, pot i dopływ adrenaliny. 

Na przykład kiedy w samym środku sjesty lewą ręką pchałam pod górę wózek z dzieckiem, jedzeniem, wodą, i wszystkim co nie zmieściło się do wleczonej za sobą prawą ręką walizki. Albo wtedy gdy liczyłam na to, że od nadmiaru całodziennych wrażeń moje dziecko zaśnie sobie w wózku, podczas wieczornego spaceru nadmorską promenadą... Tak, my będziemy spacerować nocami przy powiewach ciepłego wiatru, z lodami w ręku, a nasze dzieci będą sobie smacznie spały w swoich wózkach... Niedoczekanie. 

Cóż, udało się w 50%, bo starszej nie w głowie było zaśnięcie przed północą, gdy dookoła tyle ciekawych widoków. Więc taki romantyczny spacer odbył się raz, może dwa :) No tak. Wakacje paranormalne. Takie określenie przyszło mi do głowy podczas pierwszego tygodnia naszego wyjazdu. 

A może inaczej: 

wakacje paraidealne? 

Bo niby w Hiszpanii, niby nad Morzem Śródziemnym, niby gorąco i niby całą rodzinką – więc hurra! Idealnie. Ale: dziewczynki czasami miały problemy z zasypianiem (albo raczej to ja miałam problem, bo denerwowało mnie to, że już wieczór i one powinny dawno spać, a my mieć już wolne...), martwiłam się też tym, żeby się nie przeziębiły z powodu nagłych zmian temperatur... Z gorącego, dusznego przystanku – wchodzisz do pociągu z super sprawnie działającą klimą – to jak wejście do lodówki.. 

Generalnie: pierwszy tydzień walczyłam z myślami, kotłującymi się z tyłu głowy: 

po co ty tu zabrałaś dzieci? 

Nie wygodniej było siedzieć w domu? 

Tam przynajmniej chodziły spać o określonych porach! Etc. Ale po tygodniu wreszcie odsapnęłam i zaczęłam się cieszyć naszym wyjazdem na maksa! Bo przecież nigdy nie miałam na celu bycia rodzicem, który pakuje noworodka w plecak i, dawaj w Alpy, ale też stanowczo unikam w tej sferze "skapcenia".

Koniec końców: urlop się udał, Myszak nauczył się sam pływać w kółeczku, Szwołek odbył swoje pierwsze kąpiele basenowe, żadna z nich się nie przeziębiła, loty w obie strony zniosły bez najmniejszego problemu. Do tego starsza córka miała okazję poćwiczyć swój angielski (na wszystkie pytania odpowiadała yes, ku uciesze naszych gospodarzy) i posłuchać na żywo języka, w którym mówi Dora la Exploradora!

Poniżej kilka najważniejszych wspomnień z tego wyjazdu, 

wspomnień, których nie miałabym,

 jadąc na last-minute do „Turcjogiptu” 

(ci, co mnie znają bliżej wiedzą, że zarzekam się, że nie pojadę na wakacje do Egiptu, Tunezji, ani żadnych takich... )

W jednym z kolejnych postów podam wam mój przepis na podobne wakacje, a także kilka moich osobistych odkryć rodzinno-podróżniczo-organizacyjnych w tym temacie. Jeżeli kogoś by to w ogóle interesowało ;P

Besitos!